Wierszem duszę ukołyszę,
bo zbyt wiele, i tak słyszę.
Moc tworzenia - płomień wielki
- spali smutki, a węgielki,
pewnie padną w głębię wielką.
... i nie wińcie mnie. Rozterką
wątpić – to jest, jak oddychać.
Żyć, o szczęście Wiosnę pytać.
Szukać raju nieustannie.
Żyć i szukać! Czyż nie fajnie?
Wierszem duszę ukołyszę,
bo zbyt wiele, i tak słyszę...