Dobrze, że Pani jest

[Jaśminowa]

Pani Krystyno,
jakiś czas temu napisałam do Pani, że we wszystkich moich autorytetach, które dziś łatwo jest utracić, Pani mi się ostała. Mam 25 lat. Męża od 4 miesięcy. Matką będę w przyszłości, mam nadzieję. Nie chcę, żeby za mnie i mojego męża decydowali politycy, kościół, do którego należymy. Nie chcę. Boję się, że każą mi kiedyś urodzić dziecko, tylko po to, żeby je pochować. Że któraś z moich przyjaciółek, kuzynek, sąsiadek, umrze, bo jej nie pomoże lekarz z obawy przed więzieniem. Że 12-latki będą musiały rodzić dzieci z gwałtu.
Nie jestem feministką, jestem humanistką. Bo aborcja w tych wypadkach to nie jest tylko sprawa matki. To jest też sprawa osieroconych dzieci, taty, który będzie wdowcem z dzieckiem na ręku, nawet tego malucha, któremu nie zrobili badań prenatalnych, bo się bali, że coś się wydarzy, a przez to dzieciak, któremu można było pomóc, urodzi się chory.
Więc, tak śledzę sobie to co Pani mówi w mediach. Jak to dobrze, że Pani jest! W bardzo delikatny, pełen klasy sposób, stała się Pani znowu głosem pokolenia. Chyba niejednego. Mojego. Głosem moich przyjaciółek w różnym wieku, mojej mamy. Jutro idę na Rynek Główny w Krakowie. Nigdy nie manifestowałam, nie przyszło mi do głowy, że w takiej sprawie przyjdzie mi wyjść na ulicę. Ale idę. Bo mam dość. Bo nie chcę kiedyś robić pierwszego USG w panicznym strachu. Bo chcę mieć prawo do życia. W każdej sytuacji.
A Pani, Pani Krystyno - znowu myślę, "ona mi się ostała". Niech już Pani będzie taka Nieodmienna. Mnie - kobiecie, mnie- człowiekowi, mnie- myślącej istocie, takich wzorców potrzeba. Tej szczerości i siły.
Dziękuję, że nie gra Pani jutro Callas. Że mówi Pani to, co myśli. Że ma Pani odwagę, która mobilizuje.
Bardzo ciepło o Pani myślę. Jutro protestować idziemy razem.
A.

[Krystyna Janda]

Bardzo dziękuję. Serdecznie Panią pozdrawiam.