.

[*mysz*]

Spotkanie
Ta jedna chwila dziwnego olśnienia
kiedy ktoś nagle wydaje się piękny
bliski od razu jak dom kasztan w parku
łza w pocałunku
taki swój na co dzień
jakbyś mył włosy z nim w jednym rumianku
ta jedna chwila co spada jak ogień

nie chciej zatrzymać
rozejdą się drogi -
samotność łączy ciała a dusze cierpienie

ta jedna chwila
nie potrzeba więcej

to co raz tylko - zostaje najdłużej

Jan Twardowski

[vivien]

Marionetki

1
Jak się nie nudzić? gdy oto nad globem
Milion gwiazd cichych się świeci,
A każda innym jaśnieje sposobem,
A wszystko stoi - i leci...

2
I ziemia stoi - i wieków otchłanie,
I wszyscy żywi w tej chwili,
Z których i jednej kostki nie zostanie,
Choć będą ludzie, jak byli...

3
Jak się nie nudzić na scenie tak małej,
Tak niemistrzowsko zrobionej,
Gdzie wszystkie wszystkich Ideały grały,
A teatr życiem płacony -

4
Doprawdy nie wiem, jak tu chwilę dobić,
Nudy mię biorą najszczersze;
Co by tu na to, proszę Pani, zrobić,
Czy pisać prozę, czy wiersze? -

5
Czy nic nie pisać... tylko w słońca blasku
Siąść czytać romans ciekawy:
Co pisał Potop na ziarneczkach piasku,
Pewno dla ludzkiej zabawy (!) -

6
Lub jeszcze lepiej - znam dzielniejszy sposób
Przeciw tej nudzie przeklętej:
Zapomnieć l u d z i, a bywać u o s ó b,
- Krawat mieć ślicznie zapięty...!

(Cyprian Kamil Norwid)

[p]

Cisza

- Powiedz mi, jak ci na imię?
- Cisza.
- Powtórz, bom nie dosłyszał?
- Cisza.
- Czy to ty chodzisz po chrząstkich gałązkach wiosną?
czy o tobie słowik kląska,
gdy trawy rosną?
- Ja jestem cisza, milcz, dumny.
Zabiorę ciebie do trumny.

/Władysław Broniewski/

[vivien]

ZŁUDZENIE I RZECZYWISTOŚĆ


Obiecywało serce, że pęknie.
Nie pękło.
Groziło życie, że zwiędnie,
- nie zwiędło.

Gdzież to się wszystko podziało
i czy było prawdziwe ?
W poezji skamieniało,
jest żywe.


(Kazimiera Iłlakowiczówna)

[*mysz*]

Dowody na istnienie umarłych
Po długiej zimie nastąpiła odwilż,
mgła odkrywa wilgotne zakamarki cmentarza,
przy końcu drogi dostrzegam białą jabłoń
(dopiero co rozkwitła) - i ziemia pod nią
jest pełna przebiśniegów.

Dębowe kutry opuszczające w deszczu zatokę,
czarny październik i czarny listopad, milczenie
ciążące nad lasem po burzy,
głębsze niż sen.

Późna noc na pustym placu,
szelest czytający na ławce gazetę;
dziwne, mrugające światło lamp
kiedy idziesz obok ulicą.

Dzień, w którym wszystko
staje się lżejsze, i ktoś
zupełnie nieobcy -
czeka na balkonie;
porusza firankami, otwiera
stare albumy, dotyka zdjęć

i widzisz jasny pył na wszystkich swoich rzeczach,
kiedy nagle,
w świetle słońca
ONI
pochowani w drzewach

wychylają się na chwilę.



Dominik Piotr ŻYBURTOWICZ

[bea]

Wystrzegajcie się lawiny...

Wystrzegajcie się lawiny,
Która głazy furii toczy,
Bo pochłonie bez przyczyny
Tych, co otworzyli oczy!
Niech głuchota tu zagości!
Niech milczenie na was spada!
Czy ktoś ma tu wątpliwości?
Teraz milczeć! I nie gadać!

(Jacek Kaczmarski - "Kuglarze i wisielcy")

[amc]

Bądź przy mnie blisko
Badź przy mnie blisko
bo tylko wtedy nie jest mi zimno

chłód wieje z przestrzeni

kiedy myślę jaka ona duża
i jaka ja

to mi trzeba
twoich dwóch ramion zamkniętych
dwóch promieni wszechświata

H. Poświatowska

[vivien]

"Tak, jak możesz"

Jeśli nie możesz ukształtować swego życia
tak, jak chcesz, przynajmniej o to się staraj
tak, jak możesz: aby go nie upodlić
w ciągłym ze światem obcowaniu
w bieganiu i gadaniu.
Upodliłbyś je, wlokąc to w prawo, to w lewo,
obnosząc je dokoła, zanurzając
w te spotkania towarzyskie, te bankiety
w tę głupotę codzienną,
ażby się stało obcym dla ciebie brzemieniem.


(Konstandinos Kawafis)

[sonja]

Charles Baudelaire - "Opętanie"

Puszcze leśne, jak katedr straszne wasze łona
Wyjecie jak organy, a w serc waszych toni,
W tych przybytkach żałoby, gdzie łkanie nie kona,
Echo waszych ponurych De Profundis dzwoni.

Nienawistneś mi, morze! Twych fal łoskot dziki
Odnajduję w mej duszy. Ten pełen goryczy
Śmiech zwyciężonych, łkania, bluźnierstwa i krzyki
Słyszę, gdy morze śmiechem swym bezbrzeżnym ryczy.

Ja bym cię kochał, Nocy! bez twych gwiazd miliona,
Bo ich światło to mowa stokroć powtórzona!
A próżni, mroku szuka moja dusza smutna!

Lecz, niestety, ciemności nawet są jak płótna,
Gdzie tysiączne postacie odtwarza me oko
Osób znikłych, lecz tkwiących w pamięci głęboko.

[Milord]

A wiesz, że on bardzo brzydko o niewiastach się wyrażał? Że to zwierzta za przeproszeniem.

[sonja]

ale zaraz po tym stwierdził, że Kobieta jest zaproszeniem do szczęścia.

[Milord]

Nie wierz nigdy mężczyźnie, dobrą rade ci dam.

[kibic]

bardzo glebokie i wzruszajace jednoczesnie

[Milord]

No mówiłem, że bidulek przewidywalny.
Tylko kwestią czasu było gdy znów napisze coś w stylu: psepani, a ja mam lepsiejsze.
Co za wafel.

[sonja]

nie ustępuj na krok.

[Milord]

Bo z autobusem Arabek cie zdradzi.

[kibic]

A wiesz, że on bardzo brzydko o niewiastach się wyrażał? Że to zwierzta za przeproszeniem.

zgodnie z Twoim chorym pogladem to on cham prostak i w realu bys go po ryju natrzaskalo

[Milord]

Tak.
Coś jeszcze?

[sonja]

Bo z autobusem Arabek cie zdradzi.

ledwo pojmie swój błąd, już po nim.

[vivien]

W POKOJU

chodzę
w koło
po kwadracie
zbliżanie
migi
mijanie
wtem ktoś
dzwoni
do lewego ucha
— Kto?

— nieodwracalność?



(Miron Białoszewski)