Takie moje i tylko moje

[Człowiek]

Czy widzisz mnie?
Widzę
Wzrok Twój utkwiony między palce
Nie patrz na moje ręce
Nie obmyłem ich w kłamstwie
A oczy?
Dlaczego nie patrzysz w oczy?
Może boisz się w nich odzwierciedlenia swej duszy?
Że niby czysty i schludny
A w zwierciadle jakby inny
Po prostu śmierć przenosząca się na ludzi
Zaraza, pustka wychodząca z katuszy
Ręce mamy podobne, nie przesadnie ładne
Popatrz na swoje, jakie one są?


By słońce cały czas wstawało
I nigdy nie dosięgło południa
By ptaki śpiewające pod niebem
Wolne były od niebezpieczeństw
Kawa na stole ze świeżym chlebem
Rozpieszczana była w promieniach słonecznych
Tak bardzo bym chciał by to trwało
Niezmiennie i wiecznie
Powietrze świeże
Pozostało do końca, na dłużej
Wstawać o poranku dnia
Wpatrując się we wschodzące słońce
I tak od nowa...
W dobrej wierze
Nie szukać skarg i pocieszeń
Wystarczy trwać w tej jednostajności
I marzyć
Nic więcej..

[Waldemar]

.

[Człowiek]

Na to wpadłem po zamieszczeniuxD

[Waldemar]

.

[Człowiek]

Najuboższy
Leżysz, czasem na ulicy
A czasem pod sklepem
NA obie masz jedynie stare ubrania
Prosisz o kromkę chleba
W Twoich smutnych oczach
Jest słowo błagam
Twoje włosy przypominają słomę
I pełno w nich robactwa
Niekiedy nie masz nóg i rąk
Nie masz nic
I nadchodzi wieczór
Nie masz dokąd pójść
Ludzie przechodzą
W nich ja
I nie zauważają Cię
Głowy podniesione
I martwią się że mają za mało
Nie starczy im
A Ty nędzarz klęczysz
I prosisz
Krzyczą abyś poszedł
Przeklinają
Plują
Odwracają Twarz
Tak jak kiedyś
Najuboższy Jezusie!
Będący pośród ubogich!
Pytasz się mnie
„Czy chcesz być synem króla który nic nie ma?”

[Waldemar]

.

[Człowiek]

Panie Boże uczyń mnie poetą
Takim prawdziwym, nie z nazwy
To co czynisz jest zawsze pełne
A nazwa jest tylko wymysłem człowieka

Uczyń mnie poetą bym mógł pisać wiersze
O wszystkim
Będę próbował ogarnąć nieogarnięte
I ujrzeć to co niewidzialne

Panie Boże uczyń mnie poetą
Nie ludzi lecz Twoim
Prostym
Bez skomplikowanych zwierzeń
Prawdziwym
Niosący prawdę nawet najgorszą

Bo ja chcę Boże tylko być poetą
Usiąść
I jak każdy pisać wiersze

[Waldemar]

.

[Człowiek]

Jestem
Tak po prostu istnieję
Czy to nie cudownie?
Że nie muszę nikomu udowadniać
Ani niczego robić
Aby być
Bo jestem
Teraz, ale nie wiem na jak długo
Czy sama świadomość bycia nie powinna być szczęściem?
Takim które nigdy nie przemija
Nawet gdy nas juz nie będzie
Bo w końcu byliśmy
Na chwilę
Nic więcej


W przewie między WOK a metematyką

[Waldemar]

.

[ZENOBJA]

co to ''WOK"" ?

[kibic]

ale Ty Zenka nie na czasie... Wiedza o Kulturze

[ZENOBJA]

no ktos moze byc nie na czasie zeby na czasie byl ktos.


CZŁOWIEKU ! pisz

[Waldemar]

.

[Waldemar]

.

[Człowiek]

A co powinno być?:)

[Waldemar]

.

[Człowiek]

Mając świadomość że nie powinno być to publikowane a wyrzucone ,robię to....


Ranię ludzi
I zapewne dalej będę to robił
Bez mojej zgody
Bo jestem przeciwny temu
Jakbym był ograniczony
Czymś co każe mi to czynić
Na pewno to nie mitologiczny fatum
Nie panuję nad tym
Czy wolna wola była dobrym pomysłem?
Abyśmy wyrabiali co chcemy?
A głupi jesteśmy
Wybieramy to co w zło się obraca
Zaszokowani i zaniepokojeni
Ale czasu cofnąć się nie da
Wtedy każdy by był szczęśliwy
To tylko złudna nadzieja...

[Waldemar]

.

[Człowiek]

Pewne prawdy są dla nas pesymistyczne ale nie zmienia to że są prawdami...
Ponieważ "to coś" jest bardzo źle napisane:)