.

[WAGA]

Sonia, dzięki! Nie znałam, super

[KAMIL]

znalbys na pewno pare odpowiedzi na rozne pytania.
pewnie sluchalbys ze zdzwieniem co sie wydarzylo. a moze nie ze zdziwieniem, przeciez niczym nie moglem Cie zaskoczyc.
ale w telefonie przelatuje Twoj numer miedzy innymi. czasami nacisne zielona sluchawke. poslucham automatu. mozna interpretowac zycie wierszami, akapity wplesc w sytuacje. mozna wymachiwac znalezionym w internecie zdjeciem po mlodzienczym durnym sledzwtwie. gdy biale mialo byc biale a czarne czarnym pozostac. wymieszaly sie nam te kolory. szarosc pozostala.
u nas po staremu. PKP jezdza jak jezdzily. Krakow jak stal tak stoi. Brazowy szalik. Siedzimy w tym wagonie. MIjamy ludzi sytuacje. Pierwsze klasa. Gdzie nas zawiezie i czy w drzwiach tego pociagu bedzie klamka?
W tym Madrycie to zawsze bylo tak samo. Zywot ucieczki. Jest zebra dla pieszych. Bramka orange nadal dziala.
Baju Baju w dzien i w noc. I w te godziny co czasami mozna ukasc.
U Kryski watpliowosc. U mnie juz zmeczenie watpliwosci. starzeje sie.
Setki osob przyjda, przeczytaja. Konsekwencje surowe do Spain poplyna.
ale gdzie mam to powiedziec. Szyba okienna odbija slowa a niebo ma za duzo dusz stojacych w kolejce.

[kreska]

tu był wiersz, nie zauważyłam wpisu wyżej
wiersz nie był zbyt ...adekwatny...
ja innym razem

[ZENOBIA]

żywot ucieczki.................

[kreska]

Mam nadzieję, że tym razem się nie wtarabanię ...

SPOTKANIE

Dzisiaj nocą samotną, spędzoną bezsennie,
Po promieniach księżyca, jakimś dziwnym tchnieniem,
Sam nie wiem, jak się nagle ocknąłem w Rawennie
I z dawno utęsknionym spotkałem zwidzeniem.

Przez otwarte ktoś okno grał cicho na flecie,
I wiatr lekki woń przyniósł duszącą, upojną -
Jak w mistycznym w nią szedłem wplątany bukiecie,
Pod nieba wyiskrzoną kopułą dostojną.

"Będziecie wysłuchani tęskniący, więc proście!"
Jak przez Boga zaklęty przymknąłem powieki -
I tylkom jakiś dziwny posłyszał szum rzeki,
A później, później Danta ujrzałem na moście.

"Tyżeś to, ty mój mistrzu! Dlaczego tak blady
I czemu taki dziwny niepokój cię żarzy?
Przychodzę cię ubłagać o sekret twej twarzy.
Nic nie wiem. Zabłądziłem. I proszę twej rady".

On to rzekł, czy rzekł księżyc, czy woda to rzekła,
Padłem, głowę ukrywszy rękami obiema:
"Nie ma nieba i ziemi, otchłani, ni piekła,
Jest tylko Beatrycze. I właśnie jej nie ma".

Jan Lechoń

[vivien]

Zapomnienie

W cieplarni uwięzione
pod szkłem, kwiaty zapominają, jaką słońce
jasnością płonie
i czym są powiewy rzeźwe, nad łąką tchnące.


(Konstandinos Kawafis)

[kreska]

Anioł ognisty - mój anioł lewy...

Anioł ognisty - mój anioł lewy
Poruszył dawną miłości strunę.
Z tobą! o! z tobą - gdzie białe mewy,
Z tobą - w podśnieżną sybirską trunę,
Gdzie wiatry wyją tak jak hyjeny,
Tam, gdzie ty pasasz na grobach reny.

Z grobowca mego rosną lilije,
Grób jako biała czara prześliczna,
Światło po nocy spod wieka bije
I dzwoni cicha dusza - muzyczna.
Ty każesz światłom onym zagasnąć,
Muzykom ustać - duchowi zasnąć...

Ty sama jedna na szafir święty
Modlisz się głośno - a z twego włosa,
Jedna za drugą - jak dyjamenty
Gwiazdy modlitwy - lecą w niebiosa.

Juliusz Słowacki

[bea]

PRZECHADZKA Z ORFEUSZEM


Ostrożnie stawiaj kroki
Na ścieżce do Hadesu
Nie ścigaj się z obłokiem
Umarli się nie spieszą
A ty masz złożyć jeszcze
Ofiarę swą muzyką
I wrócić masz tą ścieżką
Z żyjącą Eurydyką
A ty masz jedną frazą
Ogłuchłe piekło wzruszyć
Wzgardliwe piekło - azyl
Zgorzkniałych Orfeuszy


Ostrożnie stawiaj kroki
Po ludzkich stąpasz resztkach
Omijaj ton wysoki
Bo patos tu nie mieszka
Bo tu nie mieszka szczęście
Bo droga stąd - donikąd
A wrócić masz tą ścieżką
Z żyjącą Eurydyką.
A ty masz dźwięków pięknem
Przekonać martwe uszy
Przejętych głuchym wstrętem
Wystygłych Orfeuszy


Ostrożnie stawiaj kroki
Bo w sobie masz swój Hades
I w sobie cień głęboki
I bezład razem z ładem
Wiem dobrze jak ci ciężko
Nie dzielić bólu z nikim
I wracać martwą ścieżką
Bez żywej Eurydyki
Ona się stąd nie ruszy
I cisza ją pogrzebie
Graj dalej Orfeuszu
Żeby przekonać siebie


(Jacek Kaczmarski)

[sonja]

Zakryć oczy

Zakryć oczy, zakryć oczy
Zakryć po pięść
Zakryć oczy, zakryć oczy
Oto jest śmierć

Nie mówić tu o miłości
Nie kochać kogo nie trzeba
Nie wąchać kwiatków radości
Tak prosto niby do nieba

Zakryć duszę, zakryć duszę
Tak łatwo być
Zakryć duszę, zakryć duszę
Nie ma co śnić

Nie mówić tu o miłości...

Zakryć wszystko, zakryć wszystko
Być, albo nie
Zakryć wszystko, zakryć wszystko
Oto jest śmiech

Nie mówić tu o miłości...

Marek Gałązka

[KAMIL]

jak kiedys...

http://www.youtube.com/watch?v=PvYygjcMDdQ

[kreska]

...

[sonja]

"Jedyny ratunek"

Tak, przyjacielu. Dojdziesz i ty do tego.

Jedyny ratunek jest w obłędzie.

W śrubie, zajobie, --pi-- i obłąkaniu.

Tylko tam, w tym, uwierz mi. To pewne.

"Błogosławieni ubodzy duchem

albowiem ich jest Królestwo Niebieskie."

Błogosławieni szurnięci

albowiem już tu ,na ziemi,

są w raju.



Jan Rybowicz

[vivien]

***
Skąd przychodzą umarli do snów ludzi?
Rozsuwają ściany czasu,
Zjawiają się prawdziwi i czuli.
Pytają się z ogromnym zdumieniem:
Nie boicie się nas?

Gdzie przebywają wówczas, gdy nikt ich nie wspomina?
Gdy twarze ich zaczynają blaknąć
I myśl nasza nie tak łatwo przywołuje
Postać ich schyloną?
Którędy wiedzie droga umarłych do snów ludzi?
Z grobów znowu wyciągają ku nam ich ręce
Rzeczywiste i żywe.
Pragną naszych objęć i uścisków,
Jakby w nich ożywali na nowo.
I poprzez oczy nasze omglone snem
Szukają gwiazdy -
Tej jednej, która była gwiazdą ich życia.

Ostygło powietrze po ich oddechu,
Odebrzmiała fala głosu,
Ciało oddaje się ziemi solą, żelazem i wapnem.
Lecz żyją dłużej pod sennymi powiekami bliskich.
Stąd sięgają znowu do spraw życia,
Do drzwi, które tylekroć mijali,

Do stołów znaczonych odciskami ich dłoni,
Do strzępów mowy, do obrazów,
Które osadzają się w pamięci ludzkiej długo,
Jak muł skalny w głębokim dnie oceanu.

(Anna Kamieńska)

[DiscordiA]

PENETRACJA

Nie wstydzę się łez
jestem rozbieracz cebuli
z jej łusek cebulistych
od złota
fioletu
zieleni
po bielmo głębi
w poszukiwaniu
cebuli
cebu
ce
I oto okazuje się
że cebuli w ogóle nie ma
i to do tego stopnia
że we wnętrzu
wielowarstowej powierzchni
brak nawet miejsca
na pustkę

/Jerzy Ficowski/

[kreska]

...

[sonja]

Cóż mnie i tobie?

Cóż mnie i tobie, bracie mój?
Ty ukochałeś świat materii,
a ja z duchami za pan brat
żyję. Sam duch lub prawie duch.

Nasz język taki sam, a inny.
Inne znaczenia mają słowa
te same dla mnie i dla ciebie.
My, różne dzieci jednej matki.

Gdy mówię: miłość,
ty wybuchasz śmiechem.
Gdy mówię: człowiek,
ty prostujesz: zwierzę.

Prawą dłoń daję,
ty wyciągasz lewą.
Gdy się uśmiecham,
ty wykrzywiasz twarz.

Cóż mnie i tobie, bracie mój ?
Jesteś w ciemności pogrążony
i wiem, że tam jest twoje miejsce.
Światłość zabije cię, gdy wyjdziesz.

Jan Rybowicz

[sonja]

Ballada o grze

Cokolwiek mi w życiu mym robić wypada,
Czy śmiać się czy płakać czy spać,
To zawsze i wszędzie ten mus na mnie spada:
Chcąc nie chcąc ja muszę wciąż grać.
Czy witam sąsiada czy żegnam sąsiada,
Czy czyjąś przychylność mieć chcę -
To już mi inaczej nijak nie wypada:
Ja muszę zaczynać swą grę

Bo ludzie mi życia nie uznają
(W uczucia nie wierząc ani sny)
Dopóki się nie przekonają,
Że gdzieś w nich są reguły gry.
Bo ludzie mi życia nie darują
W uczucia nie wierząc ani sny
Aż fakt doniosły odnotują,
Że ja przestrzegam reguł jakiejś gry!

W grze bowiem jest jasne kto wygrał, kto przegrał,
Bo reguł określa to zbiór,
A w życiu tak nie jest, więc temu co nie grał -
Dyskwalifikacja i sznur.
A nawet, choć tego poważnie nikt nie brał,
By czary nie spełniać do dna -
Jest modnie przed ludźmi dziś grać, że się nie gra,
I to najtrudniejsza jest gra!

Bo ludzie mi życia nie uznają
(W uczucia nie wierząc ani sny)
Dopóki się nie przekonają,
Że gdzieś w nich są reguły gry.
Bo ludzie mi życia nie darują
W uczucia nie wierząc ani sny
Aż fakt doniosły odnotują,
Że ja przestrzegam reguł jakiejś gry!
Jacek Kaczmarski
1974

[Erica]

Źrenica

Czas
Jest biały, wydłużony
W stronę serca.
Ptaki rosną przez serce.

Gdzie czas się kończy, po drugiej stronie serca
Mieszkasz niewidzialna.
Powietrze
Szepce
Do mnie Twoje ciało.

Miłość jest krwią rozległą.

Gwiazdy są echem Twoich oczu
I poruszają się po ścieżkach
Wydeptanych przez Twoje sny
Gdzie noc się kończy

Gdzie śmierć się kończy moja pamięć rozszerzona
/R. Wojaczek

Mysiej dziury mi dziś potrzeba...

[sonja]

zapraszam...

[Erica]

cicho i ciepło...

a wino pić można?