www.krystynajanda.pl
Forum Krystyny Jandy
.
przez gross Cz, 05.04.2007 03:16
Czwartek 5 kwietnia 2007 r., czyli muzyka...
Głosy
Idealne, ukochane głosy
tych, co umarli, albo tych, co dla nas
są tak straceni, jak gdyby umarli.
Czasem w snach do nas przemawiają,
czasem je w myślach mózg słyszy.
A z ich brzmieniem wracają na chwilę
dźwięki pierwszej poezji naszego życia,
jak muzyka, która nocą, w oddali, milknie.
(Konstandinos P. Kawafis)
Głosy
Idealne, ukochane głosy
tych, co umarli, albo tych, co dla nas
są tak straceni, jak gdyby umarli.
Czasem w snach do nas przemawiają,
czasem je w myślach mózg słyszy.
A z ich brzmieniem wracają na chwilę
dźwięki pierwszej poezji naszego życia,
jak muzyka, która nocą, w oddali, milknie.
(Konstandinos P. Kawafis)
- gross
- Posty: 109
- Dołączył(a): Pn, 19.03.2007 16:10
przez gross Cz, 05.04.2007 23:29
Piątek 6 kwietnia 2007 r., czyli sprzeczności
Harmonia
I
I nerwów gra, i współ-zachwycenie,
I tożsamość humoru
Łączą ludzi bez sporu -
Lecz bez walki nie łączy sumienie!
II
Trudne z łatwym w przeciwne dwie strony
Rozerwą wprzód człowieka,
Nim harmonii doczeka -
Odepchną wprzód, gdzie zmarłych miliony.
III
W gwiazd harmonię poglądać weseléj
Przez wiele lat samotnych
Niż - w źrenicach błyskotnych -
Wyczytać raz, co? serca rozdzieli...!
(Cyprian Kamil Norwid)
Harmonia
I
I nerwów gra, i współ-zachwycenie,
I tożsamość humoru
Łączą ludzi bez sporu -
Lecz bez walki nie łączy sumienie!
II
Trudne z łatwym w przeciwne dwie strony
Rozerwą wprzód człowieka,
Nim harmonii doczeka -
Odepchną wprzód, gdzie zmarłych miliony.
III
W gwiazd harmonię poglądać weseléj
Przez wiele lat samotnych
Niż - w źrenicach błyskotnych -
Wyczytać raz, co? serca rozdzieli...!
(Cyprian Kamil Norwid)
- gross
- Posty: 109
- Dołączył(a): Pn, 19.03.2007 16:10
przez siedem Pt, 06.04.2007 21:58
właśnie odkryłem.... piękny
Pieśń jesienna
Lorca Federico Garcia
Dzisiaj odczuwam w mym sercu
gwiazd lekkie drżenie, lecz droga
zatraca się w duszy mgieł,
gubi się w gęstych obłokach.
światło podcina mi skrzydła,
a smutków mych ból i rozpacz
zanurza moje wspomnienia
A wszystkie róże są białe,
tak białe, jak moja rozpacz,
i nie dlatego są białe,
że to śnieg na nich
na nich pozostał
Dawniej mieniły się tęczą.
Lecz i na duszę śnieg opadł.
Strzępy scen dawnych i pieszczot
śnieg duszy zdołał
zdołał zachować
ukryte w ludzkiej pamięci
światłach lub w cieniu i mrokach.
Czy kiedyś śmierć nas zabierze,
stopnieją śniegi? Czy po nas
przyjdzie śnieg inny lub innych
róż doskonalszych aromat?
Czy pokój będzie nam dany,
jak Chrystus nam prorokował?
Czy tę zagadkę odwieczną
ktoś kiedyś rozwiązać zdoła?
A jeśli miłość nas zwodzi?
Kto życie da nam zachować,
jeżeli zmierzch nas zanurzy
w prawdziwą świadomość
świadomość Dobra,
którego, być może, nie ma,
i Zła, co tętni koło nas?
Jeżeli zgaśnie nadzieja,
a wieża Babel ogromna
powstanie, czy drogi Ziemi
rozjaśni jakaś pochodnia?
Co z poetami, jeżeli
śmierć tylko śmiercią jest zgoła?
Co czeka sprawy uśpione,
o których każdy zapomniał?
O słońce wszystkich nadziei!
Księżycu! Wodo klarowna!
O czyste serce dziecinne!
O duszo kamieni szorstka!
Dzisiaj odczuwam w mym sercu,
jak drży gwiazd jasność ulotna,
i białe są kwiaty róż,
tak białe, jak moja rozpacz
Pieśń jesienna
Lorca Federico Garcia
Dzisiaj odczuwam w mym sercu
gwiazd lekkie drżenie, lecz droga
zatraca się w duszy mgieł,
gubi się w gęstych obłokach.
światło podcina mi skrzydła,
a smutków mych ból i rozpacz
zanurza moje wspomnienia
A wszystkie róże są białe,
tak białe, jak moja rozpacz,
i nie dlatego są białe,
że to śnieg na nich
na nich pozostał
Dawniej mieniły się tęczą.
Lecz i na duszę śnieg opadł.
Strzępy scen dawnych i pieszczot
śnieg duszy zdołał
zdołał zachować
ukryte w ludzkiej pamięci
światłach lub w cieniu i mrokach.
Czy kiedyś śmierć nas zabierze,
stopnieją śniegi? Czy po nas
przyjdzie śnieg inny lub innych
róż doskonalszych aromat?
Czy pokój będzie nam dany,
jak Chrystus nam prorokował?
Czy tę zagadkę odwieczną
ktoś kiedyś rozwiązać zdoła?
A jeśli miłość nas zwodzi?
Kto życie da nam zachować,
jeżeli zmierzch nas zanurzy
w prawdziwą świadomość
świadomość Dobra,
którego, być może, nie ma,
i Zła, co tętni koło nas?
Jeżeli zgaśnie nadzieja,
a wieża Babel ogromna
powstanie, czy drogi Ziemi
rozjaśni jakaś pochodnia?
Co z poetami, jeżeli
śmierć tylko śmiercią jest zgoła?
Co czeka sprawy uśpione,
o których każdy zapomniał?
O słońce wszystkich nadziei!
Księżycu! Wodo klarowna!
O czyste serce dziecinne!
O duszo kamieni szorstka!
Dzisiaj odczuwam w mym sercu,
jak drży gwiazd jasność ulotna,
i białe są kwiaty róż,
tak białe, jak moja rozpacz
-
siedem - Posty: 3210
- Dołączył(a): Pn, 22.05.2006 16:47
przez gross So, 07.04.2007 10:54
Sobota 7 kwietnia 2007 r., czyli pamięć...
BLISKIE I NIEOBECNE
Twarze ukazujące się nagle w wodzie lub na ekranie chmury
przeganiane wiatrem twarze znajome i czułe
czas jak powietrze wszystkie was pomieści
a pamięć przywróci wam cielesność
kiedy znów pojawicie się nie strwożone blaskiem dnia
lub sypkim światłem lampy
Nie mają do was dostępu niepokój ani groza
przesuwacie się kruche jak opłatek porannego księżyca
nocą niepostrzeżenie wchodzicie w sen
i umiecie jeszcze przypomnieć że byłyście kochane
boleśnie osobne bez nienawiści między sobą
ale też bez porozumienia
Nie pragnęła miłość moja innej miłości
nie pragnęło życie moje innego życia
a przecież przyszło upokarzając ból
i drwiąc sobie z moich pożegnań i zaklęć
O twarze bliskie i nieobecne jakże twarde jest prawo
które nie pozwala połączyć was nawet we wspomnieniach
bo jaka miłość nie żąda zawłaszczenia na zawsze
i choć niczego nie pragnie tak człowiek jak wierności
dane mu jest tylko sprzeniewierzenie Obraża nas ta nietrwałość
wobec której rozum i wola są równie bezsilne
upokorzeni szukamy siły w zaklęciach powołujemy się na nakaz życia
ale sny nasze wskazują nas palcem
to co nieobecne czynią znów bliskim
to co bliskie zatapiając w chłodzie
nie bacząc na nasz sprzeciw ani przyzwolenie
(Julia Hartwig)
BLISKIE I NIEOBECNE
Twarze ukazujące się nagle w wodzie lub na ekranie chmury
przeganiane wiatrem twarze znajome i czułe
czas jak powietrze wszystkie was pomieści
a pamięć przywróci wam cielesność
kiedy znów pojawicie się nie strwożone blaskiem dnia
lub sypkim światłem lampy
Nie mają do was dostępu niepokój ani groza
przesuwacie się kruche jak opłatek porannego księżyca
nocą niepostrzeżenie wchodzicie w sen
i umiecie jeszcze przypomnieć że byłyście kochane
boleśnie osobne bez nienawiści między sobą
ale też bez porozumienia
Nie pragnęła miłość moja innej miłości
nie pragnęło życie moje innego życia
a przecież przyszło upokarzając ból
i drwiąc sobie z moich pożegnań i zaklęć
O twarze bliskie i nieobecne jakże twarde jest prawo
które nie pozwala połączyć was nawet we wspomnieniach
bo jaka miłość nie żąda zawłaszczenia na zawsze
i choć niczego nie pragnie tak człowiek jak wierności
dane mu jest tylko sprzeniewierzenie Obraża nas ta nietrwałość
wobec której rozum i wola są równie bezsilne
upokorzeni szukamy siły w zaklęciach powołujemy się na nakaz życia
ale sny nasze wskazują nas palcem
to co nieobecne czynią znów bliskim
to co bliskie zatapiając w chłodzie
nie bacząc na nasz sprzeciw ani przyzwolenie
(Julia Hartwig)
- gross
- Posty: 109
- Dołączył(a): Pn, 19.03.2007 16:10
przez gross N, 08.04.2007 11:42
Niedziela 8 kwietnia 2007 r., czyli sprawa wyboru
Poszedłem
Nie spętałem siebie. Poddałem się zupełnie i poszedłem.
Do uciech, które na poły rzeczywiste,
na poły w mózgu moim wirowały,
poszedłem w noc rozjarzoną.
I piłem wina mocne, jakie piją
ci, co są mężni w rozkoszy.
(Konstandinos P. Kawafis)
Poszedłem
Nie spętałem siebie. Poddałem się zupełnie i poszedłem.
Do uciech, które na poły rzeczywiste,
na poły w mózgu moim wirowały,
poszedłem w noc rozjarzoną.
I piłem wina mocne, jakie piją
ci, co są mężni w rozkoszy.
(Konstandinos P. Kawafis)
- gross
- Posty: 109
- Dołączył(a): Pn, 19.03.2007 16:10
przez krakowianka jedna N, 08.04.2007 22:26
zazwyczaj miłość to w pewien sposób dla człowieka oklaski 
-
krakowianka jedna - Posty: 2376
- Dołączył(a): N, 27.02.2005 22:44
