Ja nie wiem kiedy ostatni raz pisałam do Pani...
Jakaś taka niemoc ogarnęła mnie ze wszystkich stron, może to przez tę zimę?
Ale na szczęście jest teatr, jest teatr POLONIA, jest pani, pani cudowna książka, z równie wspaniałym podpisem na pierwszej stronie, są spektakl kolejne i kolejne i jakoś tam zachciewa się żyć
A dziś dzień wyjątkowy (właściwie to wczoraj) ale wyszłam z założenia, że lepiej późno niż wcale.
Cóż, trudno życzyć tak żeby się nie powtarzać, a ja zawsze mam takie ambicje.
Życzę żeby pani trzy letnie już dziecko, jak je pani sama nazywa, - teatr POLONIA rosło zdrowe, piękne i radosne i dostarczało tylu emocji ilu dostarcza ludziom dookoła niego zgromadzonym.
Życzę ponadto więcej czasu na wszystko, bo skoro nie da się go pomnożyć to przynajmniej można życzyć pomnożonego! Chodzi mi o czas przede wszystkim dla pani bliskich, ale też dla pani samej.
ściskam serdecznie, czekam na "dancing" i na wiele innych mam nadzieję.
z nieustającym podziwem dla pani talentu, siły i niesłychanej energii...
Zuzia Szamocka
( z mamą i babcią Wandą:) )