Coś na uspokojenie

[magic1313]

Szanowna Pani Krystyno.
Witam serdecznie. Niedawno przeczytałam Pani książkę "Różowe tabletki na uspokojenie". Może jednak zacznę od początku, bo od końca z reguły człowiek gubi wątek.
Mam 31 lat i nieco pokręcone życie. Tak się złożyło, że mój partner życiowy pewnego pięknego (czy aby na pewno?) dnia zwinął się i zniknął. Wraz z nim zniknęło sporo z mojego dobytku. Zostały mi : długi po same uszy, hektolitry łez, tony obaw i strachu o jutro i jeszcze więcej o dziś, dziwne uczucie głodu. Został mi domek na terenie ogródków działkowych, w którym nadal mieszkam. Bogu dziękować, została mi też praca. Hm. Aha zostało pomimo wszystko poczucie humoru, siła woli oraz dość pogody ducha, aby podjąć walkę o siebie. Nie było łatwo i nadal nie jest. Ale powoli dno zostaje gdzieś pode mną.
No właśnie. I teraz mogę wrócić do tego, od czego zaczęłam. Dziękuję z całego serca za tą książkę. Za każdą różową tabletkę na uspokojenie zawartą w słowach. Za każdy okruch śmiechu, za każde westchnienie i refleksję. Bo znalazłam w książce i ten śmiech i zadumę. Znalazłam lekkość, która pozwoliła oderwać się od szarej codzienności i popatrzeć przed siebie z większym optymizmem. Uradowało mnie, że nie jestem jedyną kobietą na świecie, której nijak nie chce się trzymać tusz do rzęs. To pocieszające. Naprawdę. Wiem, że do tej książki będę wracała często. Gdy dobije mnie moja rzeczywistość, gdy będę się czuła szczęśliwa, gdy będzie padał deszcz i sypał śnieg. Bo taka książka jest na każdą pogodę. Na każdy nastrój.
Jeszcze raz bardzo dziękuję.
Z wyrazami szacunku.
Magda z Krakowa

[Krystyna Janda]

Bardzo dziekuję . Życzę niezmąconej niczym pogody ducha na rok nadchodzący i w ogóle....