Tak, piekna mam pogode za oknem... Na Wielkanoc 25-27 st. W niedziele pojechalismy do polskiego kosciola. Bo mimo ze do australijskiego, przy szkole dzieci, mam 5 minut spacerkiem, ciagle podejmuje tez wysilek bycia w nim. Zacytuje meza: „Porazka. Znowu zobacza mnie tam za miesiac.” Kazanie wyglosil ksiadz prosto z Polski. Mowil dlugo i zawile, cos ok. 30-40 minut, o wierze swiadkow Zmartwychwstania i naszej, wspolczesnej. Dzieci zapamietaly, ze ksiadz nie wierzy w krasnoludki, a ja z mezem przykra, niepotrzebna uwage o zydach, ktora wywolala lekki szmerek, pewnie i radosci, i zaklopotania, wsrod zgromadzonych wiernych. Ech, szkoda, ze ksiadz Henryk, ktory przygotowywal mojego syna do Pierwszej Komunii, zabral sie i pojechal do Canberry. Tak potrafil natchnac madrym i dobrym slowem... Ubogaceni duchowo pojechalismy ze znajomymi do pubu-restauracji. Panie w tym roku pochorowaly sie, odmowily posluszenstwa, i w ogole jakos wszystkim chcialo sie odpoczac od wielogodzinnego biesiadowania, jak to mamy w zwyczaju nie tylko na Wielkanoc. A wieczorem gralam z rodzina w ping-ponga. W poniedzialek wycieczka do Marysville, uroczej miescinki ok.100 km od Melbourne. Pieknie tam jest szczegolnie jesienia. Duzo drzew europejskich, a wiec zielono-kolorowo. Miejsce polecane na romantyczne wypady, a nawet honeymoony. W polowie XIX wieku John Steavenson, wytyczajac tam drogi do nowych zlotonosnych pol, nazwal osade na czesc swojej zony – Mary. Miejscowe atrakcje: wodospad Steavenson, najwyzszy w Wiktorii, prywatny ogrod artysty - rzezbiarza, malarza udostepniany za drobna oplata turystom, gdzie wsrod krzakow, zarosli, strumyczkow mozna obejrzec ok. 100 jego prac, a sa to bajkowe, fantastyczne postacie, rozne dziwadla i stwory, jezioro z fontanna posrodku i inne. W drodze na szczyt wodospadu spotkalismy przekroj barwnego australijskiego spoleczenstwa, rowniez Polakow – „Dzien dobry, witajcie!” Potem piknik, ogrod artysty, kawka, milkshaki, rozmowy, takie bzdurki-nie-bzdurki, wygrzewanie sie w jesiennym sloncu, a na deser spacer wokol jeziora. Chwilo, trwaj!
Maz, dzieci, przyjaciele... wszystko, co najwazniejsze. Stad moje dobre nastroje, mysli, stad czasami sily na zycie.
Pani Krystyno, ostatnio pobylam na stronie Jacka Kaczmarskiego prowadzonej juz od kilku lat ciekawie, z oddaniem i pieczolowitoscia. Wsrod wielu wspomnien o Nim rowniez Pani, m.in. taka kartka z Pani Dziennika:
http://www.kaczmarski.art.pl/media/ksiazki/malpa.php
Mam te ksiazke, pamietam ten wpis. Wzrusza mnie z wielu powodow, rowniez jak najbardziej osobistych. Kilka lat temu tez odbylam taka samotna podroz do/z Polski. Ile i jakie mysli podczas takich lotow...
Pani Krystyno, milo, ze znalazla Pani czas, aby odpowiedziec na wszystkie zyczenia przed Swietami. Dziekuje, wszystkiego co najlepsze dla Pani, pozdrawiam, M.
Z Marysville:
