jak to właściwie jest?

[MartaAnna]

Pani Krystyno!
Jeździ Pani po całej Polsce i gra swoje role w najróżniejszych teatrach. Wczoraj była Pani z „Uchem...” w Rudzie ¦ląskiej, dwa tygodnie temu w Krakowie. I tak mnie zaczęła pewna rzecz nurtować. Chciałabym zapytać, czy publiczność jest wszędzie taka sama, równie wymagająca? Czy trudniej gra się we własnym teatrze, czy jednak u siebie to zawsze w „domu”. A może miejsce nie ma żadnego znaczenia, a publiczność za każdym razem reaguje inaczej, z innych tekstów się śmieje, w innych momentach wzrusza? I czy w ogóle dla aktora ma to jakieś znaczenie?

Pozdrawiam i ściskam gorąco! :)

Marta Więcławska

PS. Mam nadzieję, że nareszcie może Pani trochę odetchnąć. Życzę dużo spokoju i szybkiej regeneracji sił, i proszę się nie przejmować tym, co ludzie anonimowo wypisują w necie, bo zawsze znajdzie się ktoś niezadowolony, zazdrosny, a liczy się przecież to, ile dobrego robi Pani dla tysięcy ludzi i ile, dzięki Pani, na naszych twarzach pojawia się uśmiechów :) Serdecznie dziękujemy!
I U¦MIECHAMY SIę DO PANI!! :) :)

[Krystyna Janda]

Publicznosc jest w zasadzie taka sama, to mały kraj, nie am większych róznic, oczywiście są maista które dzieki dobrej polityce kulturalnej i ludziom oddanym teatrowi wychowały publicznośc bardziej wyrobiona teatrlanie, bardziej gorąca czy związaną z teatrem, to sie od razu czuje, a dla nas aktorów to taka róznica ze wiele zależy do sali, są sale ze zła akustyką , widocznościa, nieprzyjazne jednym tytułom, odpowiednie dla innych, jednak za każdym razem jest to przedstawienie nie w siedzibie, nie w sali dla której dany spektakl był zrobiony, funkcjonuje najlepiej. Pozdrawiam serdecznie. Ja lubię jeżdzic i grać w innych tearach choc za kazdym razem jest to stres.