Tak niewiele zdawałoby się.

[MartaM]

Witam,
Pani Krystyno, podziwiam Panią za siłę i upór z jaką dąży Pani do powstania (ciagle chyba jeszcze powstania) Teatru Polonia. Wszystkie te zabiegi o pieniądze i przede wszystkim pieniądze, które, niestety, na każdym kroku są potrzebne. Obserwujac Panią i pozostając ze swoimi doświadczeniami, popadam w rozpacz.
Od dwóch lat staram się z mężem o dziecko. Po przeprowadeniu wszystkich badań okazuje sie, że nasze szanse nie są zbyt duże. Jedyne wyjście w tej chwili to zabieg in vitro, który kosztuje. Dużo kosztuje. Utknęliśmy niestety. I tak jak Pani codziennie toczę walkę o pomoc finansową. Żyjemy w kraju, którego minister zdrowia oświadcza, ze niepłodność jest chorobą ludzi zdrowych, w kraju promującym prorodzinny model życia pozostawiając jednocześnie ludzi pragnących mieć dzieci bez pomocy... Trudo byłoby mi opisać to, co przeżywam każdego dnia, uświadamiejąc sobie, że nie stać mnie na opłacenie w całości zabiegu pozwalającego mi zostać mamą... Uświadamiać sobie jak wielę stracę, jak nie wiele potrzeba i ile, kwota której potrzebuję, znaczy dla wielu innych.
Pozdrawiam Panią, życzę wytrwałości, a sobie cudu może... bo nie wiem kto mógłby mi pomóc.

[Krystyna Janda]

Życzę deszczu pieniędzy....